Jakoś to sobie zawsze wyobrażałam.... miło. Tia. Pokropienie to pokropienie, wiadomo - ale obmycie? Delikatnie, z gąbeczką, z wyczuciem, tyle na ile JA pozwolę.

Ale przecież nieczystość i bałwochwalstwo budzą obrzydzenie w oczach Bożych. To nie plamki kurzu na naszej duszy, ale raczej plamy smoły albo innego mazidła. Może więc - skoro Bogu na nas zależy - oczyszczenie z nich przypomina raczej... ostre szorowanie ryżową szczotką. O, tak. Takie radykalne szorowanie aż do najgłębiej schowanych, mikroskopijnych i niewidocznych dla mnie cząstek pychy i innych brudów - to ja poproszę, Panie Boże.

Dopiero po takim szorowaniu mogę dostać serce nowe, które pompować będzie ożywiającą krew we wszystkie członki: nowe życie. Dopiero po takim obmyciu mogę dostać nowego ducha, który będzie formował mi wnętrze.... upodabniając je do Serca Jezusa.

meroutka