Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać.
J 16, 22-23a

Kiedy wyraźniej niż zwykle odczuwam, że życie doczesne nieodłącznie związane jest z trudem, smutkiem, niesprawiedliwością, Twoje słowa niosą pocieszenie. Są jak cień i powiew wiatru na spieczonej słońcem pustyni... Mogę dzięki nim spokojniej patrzeć na to, co mnie spotyka, bo wiem, że to tylko chwilowe. Wiem, że jeśli wytrwam, jeśli niewzruszenie będę kroczyć Twoją drogą, na końcu tej drogi doznam niewypowiedzianej radości, bo spotkam się z Tobą twarzą w twarz. Poznam Ciebie do głębi, o nic nie będę już pytać.
„Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy. Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe. (…) Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś zobaczymy twarzą w twarz: Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.”  (1 Kor 13, 9-10.12)

as