Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża.
(1 Kor 1, 17)

„Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół”. Apostolski. Zatem jako członek tego Kościoła nie powinnam mieć najmniejszych wątpliwości, że i mnie Chrystus posyła, bym głosiła Ewangelię. Ewangelię, czyli Dobrą Nowinę – że ten, który nas nieustannie oskarża, ostatecznie nie zwycięży, że możliwe jest nasze zwycięstwo dzięki krwi Baranka (Ap 12, 10n), że „Pan uwalnia dusze sług swoich, Nie dozna kary, kto się do Niego ucieka” (Ps 34, 23).

Jak zatem mam dzielić się tą Dobrą Nowiną?

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
(Ps 34, 6)

Wystarczy uciec się do Pana, zachwycić Nim i pozwolić, by Jego obecność rozpromieniała moje życie. Może kiedy inni odkryją Źródło mojego szczęścia, również oni zechcą z tego Źródła zaczerpnąć...

 as