Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. (...) To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. (J 15, 9. 12)

Wysoko, Jezu, stawiasz poprzeczkę.
Kiedy pomyślę o Twojej miłości do mnie, okazywanej mi tak na co dzień, i spojrzę na mój stosunek do bliźnich, widzę, jak długa jeszcze droga przede mną.

Często mam okazję się przekonać, jak bardzo Ci na mnie zależy. Jak troszczysz się o moje dobro, o moje życie – zarówno wieczne, jak i w tym wymiarze ziemskim. Jesteś niezwykle cierpliwy, wyrozumiały, czuły, delikatny. Tak często mi przebaczasz i bez robienia wyrzutów czy wypominania pozwalasz zacząć na nowo. Pochylasz się nade mną, nad moimi potrzebami czy słabościami. Kiedy pokazujesz grzechy i napominasz mnie, zawsze robisz to z miłością, okazując mi akceptację i przynosząc pokój. W sakramencie Eucharystii - uniżasz się i z zaufaniem powierzasz mi Siebie. No i Golgota – oddałeś życie, zgodziłeś się na nieludzką mękę, aby zmazać moje grzechy.

A jak wygląda moja miłość do moich sióstr i braci? Czy też jestem tak wyrozumiała? Czy też mogą odczuć, że mi na nich zależy? Czy w swojej codzienności jestem gotowa i chętna do tego, by „złożyć w ofierze” swój „święty spokój”, wygodę, czas, plany, swoje życie, dla dobra drugiego?

Tak wiele jeszcze pracy przed nami, Nauczycielu.

as