W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził. Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: Stań prosto na nogach! A on zerwał się i zaczął chodzić.
(Dz 14, 8-10)

Może jest w moim życiu coś, co przeszkadza mi w chodzeniu za Jezusem - jakiś grzech, słabość, brak przebaczenia, które paraliżują mnie, nie pozwalają iść naprzód? Wydaje mi się, że to mnie przerasta, że nie dam rady się z tej słabości podnieść...
Może zwyczajnie brak mi wiary w możliwość natychmiastowego uzdrowienia i uwolnienia?

Proszę Cię Jezu, pomóż mi uwierzyć, że jestem w stanie z Twoją pomocą stanąć prosto na nogach.

as