„Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby nikt, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś słyszy słowa moje, ale ich nie zachowuje, to Ja go nie potępię. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat potępić, ale by świat zbawić. Kto Mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które wygłosiłem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym.”
(J 12,46-48)

Przychodzisz, Panie, by przynieść światu światłość. Zależy Ci, żeby żadne z Twoich dzieci nie pozostawało w ciemności. Ty masz słowa życia wiecznego i pragniesz, aby dzięki nim „owce miały życie, i miały je w obfitości”.

Ja ze swojej strony nie zawsze chętnie przybliżam się do światła – wołałabym pewnych rzeczy nie dostrzegać. Zaniedbuję moje podstawowe zadanie: aby codziennie, krok po kroku przybliżać się do prawdy. A Ty, choć mógłbyś odrzucić krnąbrnego sługę, zamiast tego okazujesz mi litość. Zamiast mnie osądzić, jesteś gotowy by mnie odkupić. I cierpliwie czekasz, aż zrozumiem, jak ważne jest życie w świetle Twojego słowa i jak bardzo Ci na mnie zależy.

Nie mogę pozwolić, byś dłużej czekał.

as