Pan skierował do Natana następujące słowa: „Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: «Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki»”.

Bóg największym swoim sługom - Abrahamowi, Dawidowi - składał wielkie obietnice co do ich potomstwa. Składał obietnice niezwykłe: pobudzenia ich potomków do relacji z Bogiem, ale... w dalekiej przyszłości.

Czyżby to właśnie ci, którym Bóg każe tak długo czekać na duchową przemianę potomstwa - byli na liście Jego ulubieńców?

Hmmmm.

Przychodzą mi na myśl konkretne osoby, które (nieraz od wielu lat) modlą się o nawrócenie swoich dorosłych dzieci - i nic...

Nic? To pozór.

Może po prostu ta obietnica jest właśnie dla nich, ale ponieważ Bóg traktuje ich tak samo poważnie, jak Abrahama i Dawida, sięgając w zapowiedzi błogosławieństwa dalej, niż oni pojmują - dlatego jeszcze nie jest spełniona....

Lecz to, co w przyszłości zobaczą - być może w przyszłości nieba - przerośnie ich najśmielsze oczekiwania.

Przede Mną dom twój (...) będzie trwać na wieki.

Zobaczysz to.

Miłość cierpliwa jest.

Meroutka