|
Oto Pan Bóg przychodzi z mocą *
i Jego ramię dzierży władzę.
Oto z Nim idzie Jego nagroda, *
a przed Nim Jego zapłata.
Podobny jest do pasterza pasącego swe stado, *
który je gromadzi swoim ramieniem,
Jagnięta nosi na swej piersi, *
owce karmiące prowadzi łagodnie.
Któż swoją garścią zmierzył morskie wody *
i piędzią wymierzył niebiosa?
Kto zawarł całą ziemię w miarce, †
kto ciężar gór zbadał na wadze *
i pagórki na szalach?
Któż zdołał przeniknąć ducha Pana, *
kto jako doradca dawał Mu wskazania?
Do kogo On się zwracał o radę i światło, *
aby Go pouczył o ścieżkach prawa,
Żeby udzielił Mu wiedzy *
i drogę roztropności ukazał?
Oto narody są jak kropla wody u wiadra, †
uważa się je za pyłek na szali, *
a wyspy ważą tyle, co ziarnko prochu.
Lasów Libanu nie starczy na paliwo *
ani jego zwierzyny na całopalenie.
Niczym są przed Nim wszystkie ludy *
i znaczą dla Niego tyle, co nicość i pustka.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
|
