Błogosławiony lud, który umie się cieszyć
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
Cieszą się zawsze Twym imieniem,
wywyższa ich Twoja sprawiedliwość.
(Ps 89,16-17)

I znowu powraca kwestia radości. Takiej zwykłej ludzkiej radości ze wszystkiego wokoło. A przede wszystkim z obecności Boga w naszym życiu i Jego miłości.

Ale na co dzień cały czas widzę więcej smutku niż radości. Dlaczego? Dlaczego wokół króluje marność? Pamiętam jeden z  wierszy Daniela Naborowskiego, który mówił właśnie o marności:

Świat hołduje marności
I wszystkie ziemskie włości;
To na wieki nie minie,
Że marna marność słynie.
Miłujmy i żartujmy,
Żartujmy i miłujmy,
Lecz pobożnie, uczciwie,
A co czyste, właściwie.
Nad wszytko bać się Boga
Tak fraszką śmierć i trwoga.

Tak więc, może porzućmy smutek i marność i cieszmy się z każdej chwili. Śmiejmy się i radujmy, miłujmy i żartujmy, bo Pan nasz jest z nami we wszystkie dni.

Maciej