Szczęśliwy człowiek, który nadzieję pokłada w Panu,
a nie naśladuje pysznych i skłonnych do kłamstwa.
(Ps 40, 5)

A jednak tak mało radości wokoło. Smutek, przygnębienie i ponurość królują na co dzień. Dlaczego? Przecież Bóg daje nadzieję i opiekę… Gdzież nasze zaufanie?

To codzienne życie. Troski i kłopoty, najczęściej finansowe lub rodzinne. Upadki i porażki, choroby, rozstania… Wszystko to odbiera radość i przygnębia. A przecież Pan jest obok, nie zapomni o nikim, nie pozostawi nikogo, nie zawiedzie. Pozostaje Mu tylko zaufać i przyjąć tę drogę, którą nam przygotował. Tylko jak mam przekonać o tym, siebie samego?

Maciej