A teraz, królowie, zrozumcie, *
nauczcie się sędziowie ziemi.
Służcie Panu z bojaźnią, *
z drżeniem całujcie Mu stopy.

Z drżeniem całujcie Mu stopy - mówi psalmista. Gdyby nie uwielbieniowy ton, można by się może i nawet przestraszyć takiego władcy. Ale mamy Boże Narodzenie i nowe skojarzenia. Józef i Maryja też pewnie całowali stópki swojego małego Królewicza miliony razy. Rodzicielska pieszczota, śmiech szczęśliwego chłopca. Może właśnie całowanie stópek było ulubionym wspomnieniem Jezusa z dzieciństwa?

I może nieświadomie dotknęła tych Jego wspomnień Maria Magdalena, gdy z nardowym olejkiem uklękła blisko i z drżeniem całowała Mu stopy.... - może właśnie dlatego ten moment był dla Niego tak szczególny. Całowanie stóp jak klamra obejmująca Jego życie: na początku, w dzieciństwie... i tuż przed śmiercią.

Służcie Panu z bojaźnią, z drżeniem całujcie Mu stopy... z miłości.

meroutka