Rzeki niech klaszczą w dłonie,
góry niech razem wołają z radości.
W obliczu Pana, który nadchodzi,
bo przychodzi osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie
i ludy według słuszności. (Ps 98, 8-9)

Czasem, gdy patrzę na przeróżne niesprawiedliwości, takie zwykłe codzienne, ludzkie, to ogarnia mnie straszny smutek. Ale co gorsza, coraz częściej słyszę lub czytam o krzywdzie ludzkiej w sądach lub innych organach sprawiedliwości. Zresztą sam też kiedyś oberwałem odpryskami sądowej niegodziwości. Podobno takie jest życie… I cóż z tego, że nie ma prawa tak być?

W takich chwilach myślę o sprawiedliwości Bożej. Tej, nikt się wymiga, bo Pan będzie sądził słusznie i uczciwie. I każdy stanie przed Nim, bez wyjątku. I wierzę w to, że w szczególności sprawiedliwości zaznają ci, którzy doznali krzywd i upokorzeń. Napisano bowiem:
• Szczęśliwi, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem będą nasyceni.
• Szczęśliwi, którzy cierpią prześladowanie za sprawiedliwość, albowiem ich jest królestwo niebieskie.

Maciej