Tak mówi Pan: Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić. Błogosławiony człowiek, który tak czyni, i syn człowieczy, który się stosuje do tego: czuwając, by nie pogwałcić szabatu, i pilnując swej ręki, by się nie dopuściła żadnego zła. Niechże cudzoziemiec, który się przyłączył do Pana, nie mówi tak: "Z pewnością Pan wykluczy mnie ze swego ludu". (Iz 56, 2-3)

To podobnie jak w sytuacji, gdy zrobi się w życiu coś głupiego, coś złego. Czuje się po tym wielki niesmak, wstyd. Ja w takich sytuacjach czułem się wręcz brudny…, niegodny już Pana. Bo przecież zawiodłem, odszedłem, zboczyłem z drogi. I coś mi mówiło wtedy: daj sobie spokój, jesteś niedobry, obraziłeś Go po raz kolejny, po co mu taki nieudacznik, itd. I sporo czasu musiało upłynąć, zanim zrozumiałem, że te podpowiedzi nie pochodzą ode mnie, od Boga też nie. Zasugerowałem się nimi, bo na pozór wydawały się rozsądne. Więc kto mi podszeptywał, że jak już popełniłem zło, czy inną głupotę, to powinienem pozostać gorszy? Jest tylko jeden, kto będzie cieszył się z mojego odejścia od Boga…

Dziś wiem, że NIGDY nie mogę powiedzieć: Z pewnością Pan wykluczy mnie ze swego ludu. Nawet jakbym był dogłębnie zły, na pewno miałbym swoją szansę do końca. Ale gdy upadnę, gdy zgubię wiarę, gdy zdrowo nawet pobłądzę, to zawsze moja droga do Pana będzie otwarta. Nie jest ważny jest upadek, to znaczy w pewnym sensie jest ważny, bo nie można akceptować upadków i błędów, ale o wiele ważniejsze jest powstać po takiej porażce i wrócić szybko na drogę Pana.

Maciej