Błogosławiony człowiek,
który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców.
(Ps 1,1)

A szyderców wokół sporo. I szydzą ze wszystkiego, nie oszczędzając nikogo, nawet Ciebie Panie. Ale nie będę ich oceniał. Hm, w zasadzie to będę się starał ich nie oceniać, bo przecież wystawiam im już cenzurkę i nazywam ich… Mniejsza z tym jak nazywam, nie do mnie należy ich osądzać, oceniać i nazywać. Lepiej uważnie popatrzeć na siebie, aby nie dołączyć do grona szyderców. Jak myślisz, Panie? To chyba ważne, żeby ktoś patrząc na mnie, nie powiedział: O, ten to ocenia innych, a sam jest taki sam! Albo gorszy.

Kiedyś mój brat opowiedział mi o swoim przełożonym z pracy, o człowieku, który doprowadza ludzi do frustracji, łez i depresji. O fatalnej atmosferze, którą ten człowiek stworzył i krzywdzie, którą wyrządzał. Brat zapytał mnie jeszcze, jak to możliwe, że człowiek ów jest jednym z liderów wspólnoty katolickiej. Nie umiałem odpowiedzieć. Ale myślę, że łatwo stać się takimi samymi, jak ci których osądzamy. Łatwo popaść w samozachwyt. I łatwo chwalić Pana, zapominając o ludziach wokół.

Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni! Dlaczego widzisz drzazgę w oku brata,  a w swoim oku belki nie dostrzegasz?

Więc proszę Cię, Panie, naucz mnie nie osądzać innych ludzi, a jeśli już bardzo muszę, to niech uczciwie ocenię przede wszystkim samego siebie. Może wtedy świat będzie lepszy…?

Maciej