Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją. (Ps 85, 10)

Którzy się go boją? Więc mam się bać? Kochać, ufać, oddawać chwałę, uwielbiać i …bać się? Czy to się nie wyklucza? Przecież Bóg jest miłością, dobrem i przebaczeniem. Jak mam się go bać? Takie pytanie może pozostać bez odpowiedzi i rodzić jakieś nieokreślone niejasności…

Ale dostałem odpowiedź. Przyszła mailem. No, może nie do końca łączem internetowym, ale coś koło tego. Przyznam się, że jakiś czas temu zauważyłem książkę pod zagadkowym tytułem: „E-mail od Pana Boga do mężczyzn”. Były też wersje do kobiet i do dzieci, ale z oczywistych powodów kupiłem tą dla panów. No i właśnie to, niepozorne wydawnictwo okazało się bardzo przydatne w wielu sprawach. Lubię zajrzeć do tej książki na tzw. chybił trafił i zawsze znajduję tam słowa, które są mi potrzebne w danej sytuacji. Są jakby specjalnie napisane do mnie. Oczywiście w formie e-maila.

Dzisiaj też nie było inaczej z zagadnieniem odczuwania strachu przed Bogiem... Znalazłem bowiem mail takiej oto treści:

Temat e-maila: Bojaźń Pańska

Moje dziecko!

>Nie chcę, abyś się Mnie bał, lecz chcę abyś czuł wobec Mnie zdrowy respekt. Nie chcę, abyś przez całe życie trząsł się ze strachu w Mojej obecności, ale chcę, abyś był na tyle mądry, aby być blisko Mojego schronienia i Mojej siły.
Człowiek, który na środku ryczącej rzeki trzyma się skały, nie boi się skały. Ale ma zdrową obawę przed zejściem z niej. Jest to inteligentny rodzaj strachu u kogoś, kto swoje źródło odnalazł w zaufaniu i boi się odejścia.
Znalazłeś we Mnie swoją stabilizację. Nie bój się Mnie. Zamiast tego, ćwicz respekt i utrzymuj zdrowy strach przed odejściem ode Mnie, czy porwaniem przez zdradliwe wody, od których cię ocaliłem.

Twoje Zaufanie
>Bóg

Dziękuję Ci Panie za tego maila. Będę o tym pamiętał.

Maciej