Gdy Jezus przychodził, szli za Nim dwaj niewidomi którzy wołali głośno: Ulituj się nad nami, Synu Dawida! Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: Wierzycie, że mogę to uczynić? Oni odpowiedzieli Mu: Tak, Panie! Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niech wam się stanie! I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie! Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy. (Mt 9,27-31)

Ja też proszę: - Dotknij, Panie moich oczu, bo jestem bardziej ślepy niż ci niewidomi. Niby patrzę, ale ślepy jestem jak kret, bo nie widzę wiele poza tym co ludzkie i ziemskie. Tak mało wiary we mnie, więc dotknij moich oczu, bym przejrzał. Ale co będzie gdy powiesz: - Według wiary ci się stanie. Czy otworzą mi się oczy? Czy dalej będę poruszał się po omacku i marnował swój czas? Więc może już nie pytaj mnie o nic, tylko dotknij mych oczu i mego serca. Otwórz je, proszę…Tyle jest jeszcze do zrobienia, a ja wciąż marnuję swój czas…

Maciej