Oto jest brama Pana,
przez nią wejdą sprawiedliwi
(Ps 118, 20)

Wyobraziłam sobie taką bramę. Ale taką prawdziwą bramę, drzwi, przez które się wchodzi do Pana. Przez które wejdą sprawiedliwi. Czy ja tam wejdę? Czy zdążę? Czy będę gotowa? Czy uda mi się zanim brama się zamknie? Pamiętam dzień, w którym bardzo spieszyłam się do pracy i biegłam do nadjeżdżającego tramwaju. I niestety tuż przed wejściem, drzwi zamknęły mi się przed nosem. Nie zdążyłam. Tramwaj odjechał. Pozostałam smutna, zła i zawiedziona. Mogłam przecież zdążyć. Wyjść z domu trochę wcześniej.

Wydaje mi się, że z bramą Pana może być podobnie. Jak nie będę rozsądna, nie przygotuję się odpowiednio i będę marnowała czas, to mogę nie zdążyć i brama Pana zamknie mi się przed nosem. I co wtedy poczuję? Tramwaj po jakimś czasie przyjechał następny, ale czy brama Pana otworzy się dla mnie po raz kolejny?

Nutka