Panie, jak liczni są moi prześladowcy,
jak wielu przeciw mnie powstaje.
Mnóstwo jest tych, którzy mówią o mnie:
„Nie znajdzie on w Bogu zbawienia”.

Ty zaś, o Panie, jesteś moją tarczą
i chwałą moją; Ty głowę mą wznosisz.
Głośno wołam do Pana,
a On mi odpowiada ze świętej swej góry.

Kładę się, zasypiam i znowu się budzę,
ponieważ Pan mnie wspomaga.
I nie ulęknę się wcale tysięcy ludzi,
którzy zewsząd na mnie nastają.
(Ps 3,2-7)

Nie ulęknę się, bo Pan mnie wspomaga. To znaczy, pewnie się ulęknę, bo jestem tylko człowiekiem, małym niedoskonałym człowiekiem. Ale nie powinnam się lękać, skoro Pan zapewnia, że mnie wspomoże. I niech nastaje na mnie kto chce, nikt nie da rady. Bo Pan jest ze mną. Żałować tylko mogę, że często przeważają we mnie takie ludzkie naleciałości: strach, zniechęcenie, marność. Szkoda, bo tracę wtedy bardzo potrzebny czas, którego kiedyś mi może braknąć. Bo jeśli Pan cały czas mnie wspomaga, to mogę spokojnie zasypiać i budzić się bez obaw. I głowę wysoko wznieść, chwaląc Pana!

Nutka