Przeszli tędy wszyscy, których chroniła Twa ręka, ujrzawszy cuda godne podziwu. Byli jak konie na pastwisku i jak baranki brykali, wielbiąc Ciebie, Panie, któryś ich wybawił. (Mdr 19, 8-9)

I ja też przejdę, Panie pod Twoją opieką. Widziałam Twe cuda i będę o nich pamiętać. Już wkrótce pobrykam też i poskaczę beztrosko, dziękując Ci za wybawienie. Teraz jeszcze idę i czasem mi ciężko, ale dojdę, bo chroni mnie Twoja ręka.

Nutka