Niech żyje moja dusza i niech Ciebie chwali,
niech mnie wspierają Twoje wyroki.
(Ps 119, 175)

O tak! Głośno powiem: Panie niech mnie wspierają Twoje wyroki. Ale po cichu pewnie dodam: Ale tylko te korzystne dla mnie. No bo jak inaczej? „Sąd sądem, ale sprawiedliwość musi być po naszej stronie”. To ze znanego filmu, sprzed czterdziestu pięciu lat. Powiedzenie stare, ale całkiem aktualne. Bo najchętniej przyjmowałbym Twoje wyroki Panie, tylko te przychylne dla mnie. Inne? Nie, raczej nie. Takie będą niesprawiedliwe. To właśnie ta moja ludzka ułomność. Wiem, Panie, że mnie znasz jak nikt inny i wiesz jaki jestem uparty. Osioł to pewnie przy mnie uległy rumak. Dziękuję Ci za to, że jesteś dla mnie taki wyrozumiały. Wierzę, że w końcu nauczę się akceptować Twoje decyzje i werdykty, takie jakie one są już teraz i jakie będą w przyszłości. Bo Ty jesteś największą miłością, prawdą i sprawiedliwością!

Maciej