Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. (Mt 23,1-8)

Ilekroć czytam w Piśmie o elitach politycznych, zwanych faryzeuszami, to myślę sobie, że przez tyle lat niewiele się zmieniło. Dziś też mnóstwo ludzi mówi mi jak mam żyć. Według własnych, często niejasnych kryteriów ustalają normy etyczne, społeczne, obyczajowe. Ale żeby chociaż sami tych reguł dotrzymywali. Wmawiają mi potem, że marchewka jest owocem, a ślimak rybą. Unijni mędrcy. Współcześni faryzeusze. Nie przypadkowo właśnie określenie: faryzeusz, stało się synonimem obłudy i fałszu. Ach, ci ludzie, obecni czy z przeszłości… Zawsze tacy sami.

No i znowu, chyba niepotrzebnie spojrzałem w lustro. A ile takich cech i zachowań ja sam mam w sobie? Im dłużej myślę, tym bardziej widzę, że chyba więcej niż sami faryzeusze. Przecież jestem wręcz mistrzem w robieniu czegoś na pokaz. Znakomicie umiem zrzucać na innych swoje obowiązki, tak że nawet tego nie widzą. Naciągam, interpretuję po swojemu, och, godzinami by wymieniać... Przecież nawet Słowo Boże chciałbym odbierać po swojemu i dostosowywać je do swoich potrzeb. 

Dobrze, że to zauważyłem, dobrze, że Pismo Święte o tym przypomina i dobrze, że jeszcze mam w domu jakieś lustra, bo kiedyś już prawie chciałem wszystkie pozaklejać. No bo, kto lubi przyznawać się do błędów i widzieć w sobie faryzeuszy lub im podobnych?

Maciej