W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich. (Łk 6,12-19)

Spośród wielu rekrutów wybrałeś Panie, dwunastu żołnierzy. Elitarny oddział do zadań specjalnych. Teraz czeka ich ciężkie szkolenie, a potem misja. Niebezpieczna, ale jakże ważna. Uzbroisz ich, Panie i ruszą w świat walczyć. To nie będzie łatwa walka. Jeden Cię zawiedzie, zdradzi, ale inni wykonają misję. Żołnierze Zbawienia, Prawdy i Sprawiedliwości, będą pod Twoim dowództwem walczyć z grzechem, upadkiem i szatanem. I będą szkolić nastepnych. Ty, Największy Dowódco dałeś im wspaniały oręż: Twoją Miłość, Twe Słowo i Twego Ducha. Ty, Panie, Twoja drużyna i inni wybrani porwali nas wszystkich do walki. Do walki o wieczność.

Ja też mój Panie chcę być Twoim żołnierzem, chcę nieść Twoją miłość i walczyć o siebie i innych. Uczyń mnie, Panie swoim żołnierzem. Trochę się boję czy wytrwam, czy sobie poradzę, ale wierzę, że z Tobą dam radę. Wybierz mnie i uczyń Twoim żołnierzem. Bardzo Cię proszę…

A może już mnie wybrałeś? Może już jestem Twoim żołnierzem? Tak, chyba tak. Chyba jestem. Pewnie się ociągałem i zapomniałem o tym…Więc jestem Twoim żołnierzem. Skoro tak, to ruszam do walki. Już się nie boję, mój Panie!

Maciej