I opowiedział im następującą przypowieść: Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia? Lecz on mu odpowiedział: Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć. (Łk 13,6-9)

I we mnie też pewnie trudno znaleźć owoc. I mój czas wokół jałowo mija. Więc…? Wyciąć?  A może mój Ogrodnik się za mną wstawi? Co ja mówię? Już dawno się za mną wstawił, podsypał nawozem i walczy o mnie. To dobry Ogrodnik. Daje mi dalszą szansę na wydanie owocu. Cóż mi pozostaje? Albo wydać owoc, dziękując Ogrodnikowi za Jego wysiłki i wiarę we mnie, albo zostać wyciętym przez moje ludzkie błędy i wykroczenia…

Maciej