Jezus powiedział do swoich uczniów: Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął. (Łk 12, 49)

Ogień Panie rzuciłeś!
Wielki podmuch płonący,
ziemię całą spowiłeś,
żarem płomienia gorącym.

Lecz tego ognia pożoga,
nie karą jest i wyrokiem.
Na nic nam lęki i trwoga.
Cieszmy się dobrem szerokim.

Bo to jest ogień miłości,
którą Ty nam, Panie oddałeś,
ku naszej wielkiej radości,
serca nasze zalałeś!

Płomieniem wielkiego szczęścia,
dobroci wspaniałej i wiecznej
miłości wszelkiego pojęcia,
w Twym sercu zawsze obecnej!

Maciej