Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: To pokolenie to ludzie źli. Domagają się znaku znaku, lecz będzie im dany znak Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak samo i Syn Człowieczy dla tego pokolenia.
(Łk 11,29-30)

Mieszkańcy Niniwy uwierzyli prorokowi Jonaszowi, którego do nich posłał Bóg. Ja uwierzyłam Jezusowi. Jakże mogłabym nie uwierzyć, skoro to Syn Boży do mnie przyszedł? Więc uwierzyłam.

Tylko po co każdego dnia wołam i proszę o cuda? Po co się boję i wołam o pomoc? Po co narzekam i błagam o znaki? Mam wątpliwości? To jaka jest moja wiara? Oni uwierzyli prorokowi, a ja wątpię i od Jezusa żądam znaków i cudów…?

Nutka