Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą.
(Łk 11,9-10)

Więc proszę, mój Panie. Proszę, bo mi pozwoliłeś prosić. Często, kiedy zasypuję Cię prośbami, zawstydzam się, że zawracam Ci głowę drobiazgami, a Ty przecież tyle masz na głowie. I czasem się martwię, że o tak wiele zabiegam, a tak mało z siebie daję. I pewnie proszę Cię o rzeczy nie zawsze mi potrzebne. Błahe i ziemskie. Ale skoro pozwalasz, to będę Cię prosić nadal. Każdego dnia. Choć wiem, że Ty i tak lepiej wiesz co jest dla mnie najlepsze, to jednak pozwalasz mi prosić. I szukać. I kołatać. Więc proszę… o rzeczy małe i większe, o ważne i być może nieistotne, ale najbardziej proszę Cię Panie o rzecz najważniejszą, o Twego Ducha. Napełnij mnie Nim… Proszę Cię, Panie…

Nutka