Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo,
która bez śmierci wysłużyłaś palmę męczeństwa
pod krzyżem Chrystusa. (aklamacja)

Wybacz, Miriam.

Przyzwyczailiśmy się do Ciebie - pobożnej, składającej dłonie, o łagodnych rysach, z zerowym dynamizmem pięknych, lecz dalekich rzeźb i wizerunków. Wybacz. Zapomnieliśmy, że życie w łasce intensyfikuje przeżycia duchowe, cielesne, psychiczne. Wybacz. Ułożyliśmy już sobie, jakim jesteś człowiekiem - powiedziałaś raz "tak", a potem już było tylko pobożnie i pięknie. No, podczas męki Syna chwila bólu, ale przecież zmartwychwstał, więc spoko.

Wybacz, Miriam.

A Ty nie uciekałaś od wyzwań życia, podejmowałaś decyzje, umiałaś dobrze rozpoznać działanie Boga i Jego wolę w zdarzeniach płynących do przodu w zawrotnym tempie. Nigdy nie odwróciłaś się tyłem do życia. Może dlatego tyle jest w Kościele Twoich wizerunków, na których całą, odsłoniętą twarzą patrzysz na nas, szukających pomocy przed brutalnym życiem.

Wybacz, Miriam.

Z naszego wpatrywania się w Ciebie wciąż niewiele wynosimy odważnej zgody na własne życie. Z różańców, litanii i nowenn, odprawianych w kościołach, nie wychodzimy gotowi podjąć się trudnych zadań, które czekają na nas.
Zaś o Twoim doświadczeniu łaski nie mamy pojęcia tak samo, jak o Twoim bólu.
A powinniśmy mieć.

meroutka