Was, którzy byliście niegdyś obcy dla Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów Bóg pojednał w doczesnym ciele Chrystusa przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych, bylebyście tylko trwali w wierze, ugruntowani i stateczni, a nie chwiejący się w nadziei właściwej dla Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem, jej sługą stałem się ja, Paweł.
(Kol 1,21-23)

Święci, nieskalani, nienaganni, trwający w wierze, ugruntowani, stateczni, nie chwiejący się w nadziei – to wszystko wydaje się niedościgłym ideałem. Ale Bóg stworzył człowieka, by właśnie w nim, w człowieku objawić Siebie. Bóg wybrał człowieka, by w nim zamieszkać. Wystarczy zrobić Mu miejsce, a te niedościgłe ideały zaczną stawać się faktem...

O to, by było we mnie coraz więcej Ciebie – proszę Cię, Panie...

mb