Czasami wydaje mi się, że jestem rozdarty na dwie części: jedną siebie kocham, a drugą nie. Jedną częścią siebie wierzę, a druga część zadaje pytania i ma wątpliwości. Czasem jestem poszukiwaczem przyjemności, a czasem pośrednikiem mocy.

Ale im jestem starszy, coraz bardziej wierzę w to, co Pan z takim wysiłkiem próbował wpoić Apostołom: jeśli uczynicie ze swego życia akt miłości, będziecie bardzo szczęśliwi.

Biegnę myślą z powrotem do Ostatniej Wieczerzy i modlę się: O Panie, daj taką moc mojemu umysłowi i tak wzmocnij moją wolę, abym całe moje życie uczynił aktem miłości.

Pośród moich różnych zygzaków, dołków i górek życiowych jakoś wiem, że to jest jedyny sposób, abym był kiedykolwiek szczęśliwy.

Biblioteka w Parafii Św. Rodziny:
nr inw. 257, UKD 234
słowa kluczowe: rozmyślania religijne, wiara.

mb