Przypuszczalnie ok. 1055 r. został wyświecony na kapłana. W wieku ok. 26-28 lat powołano go na przełożonego szkoły katedralnej w Reims, co sugeruje, że już wtedy cieszył się sporym autorytetem i zaufaniem, jak i posiadaną wiedzą. Pracował w niej przez dwadzieścia lat. Ze szkoły Tours wyszło wielu wybitnych mężów tamtych czasów, a wśród nich Otton z Chatillon, późniejszy papież bł. Urban II, i św. Hugo, późniejszy biskup Grenoble.

W roku 1076 arcybiskup Reims, Manasses de Gournay, mianował Brunona swoim kanclerzem, ale w tym samym roku pozbył się go.  Brunon został zmuszony do opuszczenia miasta wraz z Radulfem Zielonym. Biskup oddalił  św. Brunona, gdy ten, zwracał mu uwagę na karierowiczostwo i brak skrupułów.

Po powrocie do Reims proponowano św. Brunonowi objęcie godności arcybiskupiej, ale nie zgodził się i wybrał powrót do szkoły katedralnej. Na początku roku 1084, złożył rezygnację ze wszystkich stanowisk i udał się na wędrówkę w poszukiwaniu miejsca, w którym mógłby prowadzić życie poświęcone Bogu. (...)

Kroniki kartuskie mówią, że w 1084 r. około dnia wspomnienia narodzin św. Jana Chrzciciela, który sam swoje życie wiódł na pustyni, św. Brunon wraz z sześcioma towarzyszami przybyli do św. Hugona biskupa Grenoble,  byłego ucznia świętego. Biskup przyjął go z wielką czcią należną mistrzowi i oddał mu w posiadanie odległą o 24 km od Grenoble pustelnię, zwana "desertum Carthusiae".

W pustelni św. Brunon zorganizował wśród szczytów alpejskich klasztor, razem z kamiennym kościołem pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny i św. Jana Chrzciciela. Poświecenia klasztoru, konsekracji kościoła oraz uroczystego wprowadzenia do niego zakonników dokonał św. Hugon, biskup Grenoble. Klasztor niebawem tak się rozrósł, ze otrzymał nazwę "Wielkiej Kartuzji". Jednak św Brunonowi nie dane było cieszyć się spokojem pustelni. Po sześciu latach został wezwany do Rzymu, przez swojego ucznia, papieża Urbana II, który mianował go doradcą. Św. Brunon funkcję tę pełnił bez rozgłosu. Nie zachowały się żadne dokumenty na ten temat. Nie zrobił kariery w Rzymie. Nie przyjął również proponowanego mu arcybiskupstwa w Reggio.(...)

Miejscem wiecznego spoczynku św. Brunona jest La Torre w Kalabrii we Włoszech. Było ono i jest miejscem licznych cudów i uzdrowień. W roku 1984 r. z racji 900-lecia Zakonu Kartuzów, tamtejszy klasztor odwiedził Ojciec Święty Jan Paweł II.

Marek Żebrowski, św. Brunon z Kolonii

mb