+ radosne

1. zwiastowanie
Powiedz "tak" Maryjo, po brzegi wypełniona łaską... Powiedz "tak", nadeszła pełnia czasu, Człowiekiem ma stać się Bóg! Dziś potrzebuje Ciebie, byś stała się Bramą przez którą wejdzie Syn Obietnicy. Powiedz "tak" - oto nadchodzi Umiłowany Twej duszy. Pnp 2,7 lub Iz 43,18-21

2. nawiedzenie
Spotykają się dwie Niewiasty pobłogosławione swoim stanem - spotykają się też ich Dzieci. Z pośpiechem niosłaś Matko swoją Tajemnicę Niepojętą - ale dziś została ujawniona. Maleńki prorok Jan, jeszcze nie widzi, ale słyszy, słucha - rozpoznaje i doznaje najwyższej radości na głos Oblubienicy. Łk 12,35-40 lub Iz 62,10-12

3. narodzenie
Płomień światła rośnie, pęcznieje, wreszcie ukazuje się światu! A całe niebo śpiewa... A niebo "pęka w szwach" z radości - i nagle, na ziemię spływa jasność i chwała! Jest noc. Tylko ten kto czuwa TEJ nocy zobaczy. Ps 8 lub Ps 85

4. ofiarowanie
Świątynia - serce Izraela - znak Obecności i jej zapowiedź. To tu po raz pierwszy zostałeś przedstawiony swemu Ojcu. Drży serce Matki, przeczuwa, że nie cały Jesteś Jej. Że kiedyś sprzeciwią się Tobie i podniosą na Ciebie ręce, że zburzą Świątynię Twojego Ciała. A potem nadejdą czasy pogan i dla nich zabłyśnie Światło. J 15,18-25 lub Iz 42,1-16

5. odnalezienie
Rodzice szukają Cię z bólem serca, nawołują. Ale Ty słyszysz inne wołanie - z głębi Przybytku. W świętych zwojach Obecność Boga niecierpliwie czeka, aby Syn uczynił je treścią Swojego Życia. Aby spełniły się Obietnice i Proroctwa, aby z naszych serc spadła zasłona. Mdr 9,1-18 lub Ez 2,8-3,11

+ światła

1. chrzest Jezusa
Z Twojej Głowy i Ramion spływa woda mojego chrztu. Duch Święty łagodnie kładzie mnie w ramiona Ojca. Od tej chwili na zawsze, w moim sercu, rozbrzmiewać będzie echo Jego słów - "Jesteś moim dzieckiem umiłowanym. Z krainy śmierci cię wezwałem i daję ci Nowe Życie. Twego imienia nigdy nie zapomnę." Ap 3,12 lub 1J 5,4-13

2. Kana
Dzień za dniem przelewasz wodę do sześciu stągwi swojego życia. Jesteś tylko sługą który czerpie... gdy wypełnią się po brzegi, wejdź na niebieskie wesele. Matka Jezusa mówi, że zabrakło tam ciebie i nie mogą się cieszyć. Weź swoją wodę i chodź - Jezus już przelał za ciebie Swoją Krew, i twoja woda zmieniła się w wino. Iz 54,4-10

3. głoszenie Królestwa
Twoje słowa i czyny - niektóre - zostały spisane i dane nam, jak najcenniejszy skarb ukryty w roli. Codziennie, zostawiam co moje i kartka po kartce nabywam tę Rolę, cierpliwie zapuszczam w nią korzenie. Aż wzrosnę i wydam plon. Aż mnie złamią i pogrzebią w jej ziemi. Aż się nawrócę i zmartwychwstanę ! Aż do końca ogłosi się we mnie Twoje Królestwo. Mk 4,3-9 (lub do w.32)

4. objawienie na górze
Modli się Człowiek. Przez zasłonę ciała przesiąka blask Chwały - nadzieja naszegowniebie-obcowania. Nadzieja, bo najpierw trzeba zejść w dolinę... Ale dziś, jeszcze chwilę zostańmy w obłoku, zamieszkajmy w namiocie Słowa, słuchajmy Głosu... Przypatrujmy się - modli się Bóg. Hbr 12,18-29

5. Eucharystia
Zabrano Ci płaszcz - oddałeś i suknię... Oddałeś i Ciało i Krew. Masz moc oddać swoje życie. Nikt Ci go nie zabiera. Gdy moja słabość wrzeszczy: oddaj coś winien ! A lęk szepce: cierpienie i hańba nie przyjdą nigdy na ciebie... Twoja moc nie walczy, oddaje. Mówisz: bierzcie - i czyńcie tak. Rdz 22,1-14

+ bolesne

1. ogród
Modlitwa jest jak ogród (rajski), w którym Bóg zasadził człowieka - by miał się gdzie skryć. Aby mógł usłyszeć Jego kroki i aby pozwolił się odnaleźć przez Ogrodnika, który po to właśnie ten ogród zasadził - aby się tam spotykać.
Modlitwa jest jak ogród (oliwny), który Bóg zasadził w sercu człowieka - aby w nim mieszkał, aby spożywał jego owoce, aby w nim czuwał i nie dał się zwieść. 
Ps 80,9-20 lub 1 Krl 21,1-3  

2. biczowanie
Oto Ciało Twoje za nas wydane, oto Nowe przymierze we Krwi Twojej. Już nie należę do siebie.
Wyrwałeś mnie z niewoli grzechu, odkupiłeś swoją Krwią. Włączyłeś mnie w Swoje Ciało, bije we mnie Twoje Serce. Za tak wielką cenę zostaliśmy nabyci. J 6,53-56

2. biczowanie  J 15,1-9
Prawdziwy Krzewie Winny - ogołocony, pocięty, krwią skropiony...
Dotknij mnie. Niech wszczepiona zostanie i moja gałązka - zranieniem odcięta od świata - w Twoje Ciało zranione dla mnie i przeze mnie. Gdzie z nadmiarem wezbrał grzech, tam jeszcze obficiej rozlewa się łaska - by wytrwać i wzrastać, by prosić i ufać, by nigdy się od Ciebie nie odłączyć.

3. ciernie
W koronie cierniowej i płaszczu purpurowym nie wyglądasz jak Król, a jednak nim Jesteś. Ta Prawda jest nie z tego świata, tak jak i Twoje Królestwo. Czy jednak o przyjście takiego Królestwa się modlę, którego Ty jesteś Królem - Cierniowym? J 18,33-19,16 lub 1 P 2,4-10

4. droga
Ta wędrówka - od pierwszego kroku, aż po samo Serce, otwarte - jest śmiertelna. Jest kamienna, zamazana łzami, wyrzucona za mury, głucha od wrzasku... Jest jedyna, jest pełna łaski, jest Twoim Pochyleniem nad nami - Drogo nasza do Ojca. 1P 2,18-25 lub Ez 34,5-16

5. krzyż
Martwe Ciało Syna Człowieczego jak zasłona przybytku rozdarte włócznią - odsłania Prawdę. To pod tą zasłoną Ojciec ukrył nieśmiertelność Swojego Syna. To śmierć umarła pod krzyżem. Została pokonana już na zawsze. Hbr 9,1-17.10,19 1P 4,12-19

5.  krzyż
U stóp krzyża czuwała Matka Twoja - i moja. Godzina panowania ciemności. Jeśli istniała tam jakaś wiara musiała być ślepa, jeśli miłość musiała być heroiczna. Czuwała. Rodziło się w bólach Jego Nowe Życie - i moje. Pełnia czasu wypełniła się powtórnie. Tb 3,1-6 Hi 3,1-26 

+ chwalebne

1. zmartwychwstanie - spotkanie o świcie
Stoisz na brzegu jeziora w porannej mgle. Czemu pytasz o jedzenie jakbyś to Ty był głodny? Mówisz - dzieci - więc to pewnie o nas ci chodzi, o nasz głód. Oto otwierasz swą rękę... i dajesz się poznać. Karmisz nas do syta, a odtąd żarzące się węgle - wiecznej lampki w kościołach - będą Zwołaniem Świętym. Oto noc się posunęła coraz bliżej do brzegu, uczta już gotowa i Ciebie widać coraz... pełniej. J 21,1-14

1. zmartwychwstanie - Emaus 
Jakże powoli i nieufnie kiełkuje radość Zmartwychwstania...? Trzy dni obumierały nadzieje, plany, oczekiwania - na miarę człowieka, a może proroka? I wreszcie umarły. Tak! Przecież Królestwo, które przyniósł, jest całkiem nie z tego świata, i życie, które się odrodziło jest zupełnie NOWE! A nadzieja jaką w Nim pokładamy - na miarę Nieśmiertelnego i Wszechmocnego. Łk 24,13-35

2. wniebowstąpienie
Przyszedł na ziemię stając się stworzeniem i przyjął ludzkie ciało śmiertelne - aby nie zawsze było śmiertelne. I wołał abyśmy powrócili do Niego - wołał swoim życiem i śmiercią, i powstaniem z grobu... I zniknął z naszych oczu, abyśmy powrócili do swego serca i tam Go znaleźli. (Por. Św. Augustyn Wyznania) J 13,31-14,6 lub J 16,16-33

3. zesłanie
Gliniany mój domek napełnił się Wiatrem. Silnym podmuchem i łagodnym tchnieniem. Zapłonął Ogień, pożar ogarnął wszystkie piętra, wypalił gliniane ściany - stały się Świątynią - JESTEŚ. I z wnętrza wypłynęła Woda... Ez47,1-9 lub 1Kor 6,19-20; Rz 8

4. wniebowzięcie 
Twoje ciało, Matko, jak namiot spotkania rozpostarł Bóg nad tajemnicą Emmanuela. W jego ciszy utkał Ciało Syna - jako zasłonę Przybytku. Jego przestrzeń wypełnił łaską i światłem. Cała piękna jesteś Przyjaciółko moja, gołąbko nieskalana... i całą Cię zabrał do nieba. Pnp 4,1-5,1

5. ukoronowanie
Królową Ziemi jesteś od początku - przez cichość i pokorę - na wzór Twojego Syna. Przez wierność która z ziemi wyrasta i sprawiedliwość, którą Cię przyodziano z nieba. A dziś Twoja korona jest z gwiazd dwunastu, a światło słońca Twoim płaszczem, bo uczynił Cię także Królową Nieba! Pnp 6,4-10

au