10.04.2010         „Ku ziemi bez powrotu...”

Całun z porannej mgły
i popiołu
otulił szczątki ciał
i samolotu

Okaleczone drzewa
śpiewają requiem

Ile zostało
wiary i nadziei
na ocalenie

Myśli w potrzasku
rozmowa z Bogiem
ból 
niemoc ogromna

W ciężarze zdarzeń
w splocie cieni
głębokie zamyślenie
trwoga w głosie dzwonów

Przed Pałacem Prezydenckim
w tysiącu płonących serc
dwie bolące prawdy

Irena Kubiak