Pokarm anielski (Z Księgi Mądrości) Drukuj
Artykuły
środa, 18 czerwca 2014 21:33

Lud zaś swój żywiłeś pokarmem anielskim 
i dałeś im bez ich wysiłków gotowy chleb z nieba,
zdolny dać wszelką rozkosz i wszelki smak zaspokoić.
Twój dar dawał poznać Twą dobroć dla dzieci, 
a powolny pragnieniom jedzącego,
zamieniał się w to, czego kto zapragnął.
Śnieg i lód wytrzymywały ogień i nie topniały, 
by pojęli, że plony nieprzyjacielskie
zniszczył ogień, płonąc wśród gradu
i wśród ulewy błyskając,
i że potem, by się sprawiedliwi mogli pożywić, 
zapomniał on nawet swojej własnej mocy.
Przyroda bowiem Tobie, Stwórco, poddana, 
sroży się jako kara przeciw niegodziwym,
a jako dobroć łagodnieje dla tych, co Tobie zaufali.
Dlatego i wtedy, wszelkim podlegając zmianom, 
służyła darowi Twemu, żywiącemu wszystkich,
według woli tych, co byli w potrzebie,
by pojęli Twoi, Panie, umiłowani synowie, 
że nie urodzaj plonów żywi człowieka, 
lecz słowo Twoje utrzymuje ufających Tobie.
Bo to, czego ogień nie zniszczył, 
topniało rychło pod ciepłem nikłego promyka słonecznego,
by wiedziano, że w dziękowaniu Tobie trzeba wyprzedzać słońce 
i wobec Ciebie stawać o świtaniu.
Nadzieja bowiem niewdzięcznika jak lód zimowy stopnieje 
i rozpłynie się jak woda nieużyteczna. 

(Mdr 16, 20-29)

Zmieniony: piątek, 27 czerwca 2014 17:39