Gdy dwoje ludzi milczy, może ich połączyć błoga cisza, przez którą przepływa miłość. Może się jednak pojawić niezręczna cisza, pełna napięć i blokad, cisza przed burzą albo milczenie bez nadziei na komunikację.

Na ogół dwoje milczących ludzi ma sobie coś do powiedzenia. Gdy mogą sobie wszystko powiedzieć, a ich przekaz dociera do drugiego, wtedy panuje w nich miłość i radosna cisza. Gdyby jednak nie mogli wyrazić swoich myśli, komunikacja między nimi zostaje zablokowana i pojawia się ogromny mur. Cisza staje się nieznośna.

Nie ma znaczenia, dlaczego nie mogli sobie powiedzieć tego wszystkiego, co zamierzali. Być może jedna osoba jest tak zablokowana, że nie wie, co powiedzieć, albo wie, że druga osoba nie może przyjąć jej przesłania. Osoby takie nie będą w stanie długo wytrzymać tej ciszy. To cisza grobowa, która grzebie ostatki nadziei.

Często zdarza się tak, że podczas modlitwy, doświadczamy wszystkiego tylko nie ciszy. W głowie pojawia się nagle hałas i tysiące różnych myśli. Jak nad tym zapanować?

Podstawy są proste. Siadamy i przyjmujemy stałą, wyprostowaną postawę. Grzegorz z Synaju zaleca siedzenie na "niskim stołku". Obecnie nazywamy go ławeczką modlitewną, którą - klęcząc - ustawiamy z tyłu nas, nad łydkami, a następnie siadamy na niej z prostymi, ale nie sztywnymi, plecami. Ławeczka jest nachylona pod kątem korzystnym dla naturalnej krzywizny kręgosłupa i sprzyja zachowaniu stabilnej, czujnej postawy.

Te ławeczki są dość popularne, łatwo je znaleźć w Internecie, ale nie są tanie. Inni preferują poduszkę do medytacji. Większość woli jednak siedzieć na zwykłym krześle. W każdym razie pewna, stabilna postawa ciała pomaga modlitwie poprzez solidne, czujne, trzypunktowe podparcie. Fizyczny bezruch ciała sprzyja wewnętrznemu spokojowi, czujności i wyciszeniu. Spokojnie powtarzaj słowo modlitwy, łącząc je z oddechem.

 Jeśli słowo modlitwy składa się z więcej niż jednej sylaby czy słowa (jak "Jezus", "Abba" lub "Jezu Chryste, Synu Boga żywego, zmiłuj się nade mną"), na pierwszej sylabie (lub grupie słów) robimy wdech, a na drugiej sylabie (lub grupie słów) wydech. Podczas modlitwy (zazwyczaj przynajmniej przez dwadzieścia - dwadzieścia pięć minut dwa razy dziennie) całkowicie poświęcamy swoją uwagę temu spokojnemu powtarzaniu.