Niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: Nauczycielu, chcielibyśmy jakiś znak widzieć od Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz. Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. (Mt 12, 38-42)

A ja? Czy czasem nie zachowuję się jak ci faryzeusze? Oczekuję znaków, cudowności, niezwykłości, a nie doceniam wartości Słowa Bożego. 

Czy i mnie na sądzie nie potępi Królowa z Południa? Ona zadała sobie wiele trudu, aby skorzystać i zaczerpnąć z mądrości Salomona. A u mnie Słowo Mądrości Przedwiecznej - na wyciągnięcie ręki. Czy korzystam z tego na co dzień?

Co na sądzie powiedzą o mnie ludzie z Niniwy? Im wystarczyło krótkie wołanie Jonasza, by się nawrócili. A ja? Tyle już lat, tyle wysłuchanych kazań, rekolekcji, przeczytanych książek. A wiara wciąż taka mała... 

as