Zranienia - każdy z nas ich doświadczył. Czasami to było słowo, które zostawiło nam bliznę na sercu. Innym razem sytuacja, która wyrwała nam kawałek serca. Niekiedy zawinił ktoś wobec mnie, niekiedy raniłem innych ja albo dopuszczałem się grzechu raniąc samego siebie. Przyczyny zranień są różne. Efekt jest jeden - poranione serce. Dziurawe.

Zranienia są dla nas po ludzku czymś niechcianym, bolącym. Modlimy się o uzdrowienie, aby Pan nas uleczył, aby naprawił pęknięcia, dziury, niekiedy nawet wyrwy. Prosimy, by załatał je swoją miłością żeby już nie bolało. I chcemy żeby te wszystkie rany zniknęły, żeby nasze serce znów było całe... i piękne.

Bóg jednak czyni inaczej. Bóg sprawia, że to po ludzku brzydkie i nie nadające się do niczego serce staje się najpiękniejsze, staje się cudem.

Wyobraź sobie serce. A teraz wyobraź sobie serce, do którego strzelano z karabinu maszynowego. Jak wygląda? Czy jest piękne? Jest całe poszarpane, cierpiące, pełne dziur przez które wszystko widać. Jest brzydkie. Dla ludzi, dla Boga ma ono wielką wartość.

Dziury w sercu są potrzebne. Ba! Nawet niezbędne do życia w miłości! Bóg kocha każdego z nas i wlewa zdroje swojej miłości w nasze serca. Te dziurawe, bo dzięki tym dziurom Jego miłość przepływa przez nasze serca i może być przekazana dalej. Może ożywiać serce drugiego człowieka.

Wyobraź sobie jeszcze raz to podziurawione serce. A teraz wyobraź sobie, że przenika je Boża Miłość. Przez każdą dziurę, każdą szczelinę, każdą wyrwę przepływa Jego miłość, by uzdrowić Twoje rany. Ale nie zasklepia tych ran. Nie. Sprawia, że już nie bolą i wykorzystuje je, by Jego miłość przez Twoje rany mogła popłynąć do Twoich bliźnich w Jego Imieniu. Rozświetla Twoje poszarpane serce i sprawia, że staje się cudem Jego obecności. Stałeś się Przekaźnikiem Bożej Miłości. Dzięki zranieniom.

Pokochaj swoje dziurawe serce i podziękuj za nie Bogu.
To dzięki niemu możesz być tak blisko Niego.

Beata Słowik