Prawdziwie być z drugim człowiekiem to pielęgnować kwiat.

Kwiatu potrzeba ciepła, słońca, wody i dobrej gleby. Nie urośnie szybciej jak wydrzesz codziennie rano gębę: "Rośnij!" Nie rozwinie się pod wpływem biadolenia, popędzania, szturchańców i wyciągania płatków, niby lenia za uszy. Kwiat rośnie swoim rytmem, najpierw jędrnieje łodyga, potem powoli budzi się pąk, a dalej jest czas dojrzewania i wreszcie cud owocu z pięknem bez porównania. Głupcy gniewają się na rytm wzrostu kwiatów, robią wymówki, podpowiadają idealne rozwiązania, poganiają, kręcą głową z irytacją, upominają ze srogą miną, karcą boleśnie i ciągle domagają się więcej.

Kwiaty potrzebują tylko światła, słońca, wody i ziemi. Ludziom, podobnie jak kwiatom, trzeba tylko stworzyć warunki.

ks. M. Puzewicz